Op je stappen letten
Hij legt het me nog een keer uit: “Zoek alleen naar het volgende rood-witte tekentje op 25-40 meter afstand. Ga niet omhoog staan kijken naar hoe ver je nog moet. Blijf in beweging en voor je het weet ben je boven. Zonder te vallen en zonder zenuwen”. Mijn eerste lessen van Jasper in de bergen zijn heel handig bij een nieuwe uitdaging of onmogelijke opgave. - Nov 2020
Het is een ruw en lomp terrein van een adembe- nemende schoonheid. Boven Les Calanches langs lopen we het Sentier des Muletiers. Een oud muilezelpad dat de Corsicaanse plaatsjes Evisa en Ota verbindt. Voordat de asfaltweg in 1851 werd aangelegd was het een pad dat gewoon gebruikt werd voor woon-werkverkeer. Dan moet het gemakkelijk begaanbaar zijn.
Maar dit is voor mij van een andere orde dan kuieren in Nederland. De leuke man is zeer ervaren en klimt als een geit elke berg op en af. Hij heeft beloofd het me te leren, en dit eerste stukje is een oefenwandeling. Dat het inderdaad minder zwaar is dan ik van tevoren had verwacht, blijkt uit de ongewone figuren op teenslippers of sandalen die we tegenkomen. De meest markante zijn een vrouw in volledig bergtenue, met prik stokken en hoofdband. Vergezeld door een man in campingsmoking met twee boodschappen-tassen. Uit elke tas piept een zwart poezenhoofd. Ik heb er nog dagen over gepiekerd: wat zijn die lui daar boven op dat middeleeuwse pad aan het doen met hun katten?
Na deze generale repetitie durven we de Haut Asco aan. Het is warm en zwaar. ‘Niet proberen om veel hoogte te winnen met elke stap. En vooral je ritme vinden.’ Dat is een beetje tegen mijn natuur, ik ben vaak op zoek naar de snelste weg. Maar inderdaad, het werkt, na even oefenen. ‘Let op je voeten, neem elke pas weloverwogen. Stop niet, vooral niet als je van steen tot steen gaat. Gebruik je gewicht en vaart om een grotere stap te maken. Concentreer je op het volgende tekentje waar je heen moet, kijk niet naar het einddoel. Dat ziet er onneembaar uit en vaak loopt het pad toch anders dan je denkt.’
En inderdaad. Goed kijkend, kalm in beweging blijvend, klimmen we hoger en verder dan ik aan het begin dacht te durven.
De vergelijking dringt zich als een cliché op. Bij grote beslissingen — werk of privé — is het ook beter om het grote vraagstuk in kleine etappes te verdelen en je dáármee bezig te houden. Op je stappen letten, maar wel in beweging blijven. Niet te veel hoofd in de nek om die hele weg ernaartoe te proberen te zien en je alle ‘ontberingen’ voor te stel len. Daarvan ga je dralen en dan kun je bang worden. Of apathisch. De Lonely Planet weet dat ook en schrijft in deze Corsica-gids: ‘All you’ve got to do is decide to go and the hardest part is over. So go!’ Gewoon beginnen, in je eigen ritme in beweging blijven. En de weg leidt je vanzelf omhoog. Misschien via een ander pad dan verwacht, maar je boekt altijd vooruitgang.
Het Financieële Dagblad 15-06-2010
