Personal coach

De meeste boeken over het Nederlandse zakenleven worden geschreven door consultants of andere toeschouwers. Dat geldt niet voor Sheila Struyck: zij zat zelf in de boardroom van het Nederlandse bedrijfsleven, als vice-president bij een grote multinational.

Vanuit die boardroom schreef ze van 2009-2011 in het Financieële Dagblad columns met haar blijmoedige observaties: ‘Door net even anders te kijken of te redeneren in uitzichtloze kantoorsituaties, wil ik laten zien dat je dapperder kunt zijn dan je zelf denkt.’ Als eeuwige optimist ziet ze overal wel een lichtpuntje of een oplossing. Met pijnlijke eerlijkheid fileert ze vergaderingen waarin mannen met de armen in de nek zitten, slecht voorbereide presentaties en overvolle mailboxen, maar ook schrijft ze aanstekelijk over de managementlessen van haar hond, waarom een cafébaantje een plus is op elk cv en waarom je vaker Nee moet zeggen.

Timo, zo noem ik hem even, heeft een hoge functie ergens in het Nederlandse bedrijfsleven.

We komen elkaar tegen op een borrel. Vroeger vertelde hij hoeveel mensen wel niet aan hem rapporteren. Of hoe fantastisch de managementsurvivalweek op de Kilimanjaro was.

Stuiterend van enthousiasme heeft hij het dit keer over zijn coach: 'Nadat hij zich had verdiept in de Japanse meditatietechnieken ging hij bij een van de beste consultancy firms werken. Maar voordat hij mocht beginnen, moest hij eerst nog zes maanden bij een Chinese goeroe in Alaska bivakkeren. En toen deze goeroe zei dat hij klaar was, toen, pas tóén was hij klaar. En nu vliegt hij de hele wereld voor ons rond. Fantastisch wat een inzichten die man geeft.'

Een exotische vakantiebestemming levert op borrels niet meer de gewenste reactie op. In plaats van bewondering oogst dat opgetrokken wenkbrauwen en twijfels aan je realiteitszin. Of verdenkingen van graaizucht. Maar een exotische coach, dat is wat anders. Daar stel je iets mee voor. Op kosten van de zaak. Niks zelfverrijking. Verdieping om de crisis het hoofd te bieden. Om 'sterker uit de strijd te komen'.

Natuurlijk heb ook ik een statuscoach. Een zeer bijzondere man. Films geregisseerd met Nicole Kidman en Ewan McGregor. Moulin Rouge. Het maakt niet uit of ik ergens over twijfel, het niet zie zitten of juist ongeduldig word. Altijd een treffend en relativerend advies. 'Do one thing every day that scares you', was het advies toen ik me zorgen maakte of ik de juiste verandering in de organisatie had aangekondigd. Hij moedigt aan om elke dag iets engs te doen. Dan wordt het routine en dus minder eng. Minder zorgen dus.

Natuurlijk is mijn coach Amerikaans. Met minder kun je toch niet aankomen. We werken al lang samen. Hij heeft me geholpen toen de baan waar ik op zat te vlassen aan mijn neus voorbijging. 'Verspil je tijd niet aan jaloezie, soms lig je voor en soms lig je achter. De race is lang en uiteindelijk alleen maar met jezelf.'

Zelfs bij liefdesverdriet heeft hij treffend advies. 'Wees niet roekeloos met iemand anders' hart, en accepteer het niet als mensen roekeloos zijn met dat van jou.' Mooi, dat maakte korte metten met de man die maar niet terugbelde.

Baz is ondanks zijn succes heel toegankelijk gebleven. Hij staat altijd klaar voor me. Ik hoef maar op YouTube 'Baz Luhrmann sunscreen' te zoeken. En word heerlijk rustig. Deze vijfminutenspeech uit 1999 helpt elke keer weer bij ingewikkelde vragen of kwesties. En mijn werkgever krijgt geen exotische kosten om de oren. Timo, als je wilt, stel ik je graag mijn personal coach voor.

Het Financieële Dagblad 20-10-2009